به گزارش خبرگزاری شینهوا، ستارگان از ابرهای در حال فروپاشی گاز در کهکشانها ایجاد می شوند.

در یک کهکشان مانند راه شیری تنها بخشی از گازهای این کهکشان به طور فعالانه به ستاره تبدیل می شود و بخش عمده این گازها به صورت نهفته باقی می ماند.

این گازها به طور گسترده در سراسر کهکشان توزیع می شود اما بیشتر ستارگان جدید در گره های مجزا و متراکم در بازوهای مارپیچی کهکشان به وجود می آیند.

در این کهکشان تازه کشف شده که SDSSJ1506+54 نامیده می شود تقریبا تمام گازها به هسته مرکزی کهکشان کشیده می شود و در آنجا انفجاری از تشکیل ستارگان به وجود می آید.

این یافته در شماره اخیر مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

ˈجیم گیچˈ از دانشگاه مک گیل در کانادا می گوید که این کهکشان گازهای خود را در بیشترین میزان قابل تصور به ستارگان جدید تبدیل می کند.

به گفته ستاره شناسان ، این یک فاز نادر از تحول ستارگان است و نتایج این تحقیق درک بهتری از چگونگی تشکیل نواحی مرکزی کهکشان که ستاره در آنجا تشکیل می شود، در اختیار علاقه مندان قرار می دهد.

ستاره شناسان کهکشان SDSSJ1506+54 را در هنگام تجزیه و تحلیل اطلاعات گرفته شده از تلسکوپ WISE متعلق به سازمان فضایی آمریکا ( ناسا ) کشف کردند.

نور مادون قرمز منتشر شده از این کهکشان بیش از 1000میلیارد برابر انرژی خورشید است و تقریبا 6 میلیارد سال نوری طول می کشد که این نور به زمین برسد.

محققان سپس با استفاده از تداخل سنج IRAM در کوه های آلپ فرانسه مقدار گاز در این کهکشان را اندازه گرفتند.

این تلسکوپ که بر روی زمین قرار دارد امواج نوری میلیمتری ناشی از منواکسید کربن را که نشان دهنده وجود گاز هیدروژن است، تشخیص داد. گاز هیدروژن برای تبدیل به ستاره سوخته می شود.

محققان با ترکیب اطلاعات در مورد میزان تشکیل ستاره که از تلسکوپ WISE به دست آمده بود و اندازه گیری جرم گاز با استفاده از تداخل سنج IRAM میزان تشکیل ستاره در این کهکشان را به دست آوردند.

روند تشکیل ستاره یک روند زمان بر است که ده ها میلیون سال نوری طول می کشد.