نوسان قطبی (AO) به عنوان یکی از الگوهای پیوند از دور نیمکره شمالی، عبارت است از ناهنجاری فشار جوی

در تراز دریا در عرض های قطبی شمال و عرض های میانی (عرض 45 درجه شمالی).

این ناهنجاری به صورت فازهای های مثبت و منفی نشان داده می شود.

 الگوی نوسان قطبی، تغییرات الگوهای فشار، دما، بارش، ارتفاع ژئوپتانسیل، جهت باد و... را در دوره های خاصی از سال

کنترل می کند.


نوسان قطبی یکی از نوسان های بزرگ مقیاس اقلیمی در نیمکره شمالی است. نوسان دو قطبی یک الگوی اقلیمی است که به چرخش پادساعتگرد باد در اطراف قطب شمال در حول و حوش 55 درجه شمالی می گویند. هنگامی که نوسان قطبی در فاز مثبت خود می باشد، سرعت جرخش بادهای مداری به دور قطب شدیدتر شده و اجازه نفوذ هوای سرد را به عرض های پایین تر نمی دهد؛ لذا با نفوذ کمتر جبهه های جوی به عرض های پایین تر، بارش ها در فاز مثبت در جنوب عرض 55 درجه کمتر می شوند. هنگامی که نوسان قطبی در فاز منفی خود قرار دارد، سرعت بادهای مداری کمتر شده و نوسان نصف النهاری آنها زیاد می شود. بنابراین هوای سرد قطبی اجازه نفوذ به عرض های میانه پیدا می کند و موجب نفوذ جبهه های سرد به مناطق جنوبی و بنابراین افزایش بارش می شود.



AO چنانچه در فاز منفی باشه موجب میشه تاوه قطبی به عرض های پایینتر رخنه کنه و در نتیجه بهنگام فاز منفی AO

زمستان ایران سرد و پر برف میشه .