در شمال شرقی کشور هندوستان، جنگل‌های انبوه بارانی واقع شده‌اند که یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های زیستی آسیا و نیز یکی از گسترده‌ترین تنوع‌های زیستی جهان را شامل می‌گردند. گیاهان منحصر بفردی در این ناحیه رشد و نمو می‌کنند از جمله فیکوس اِلاستیکا (Ficus Elastica)،  درختی که مردم محلی با کمک ریشه‌ی آن اقدام به ساخت این پل‌های زنده و طبیعی نموده‌اند. این درخت با اسامی دیگری همچون "درخت کائوچو" و "انجیر ابریشمی" نیز شناخته شده و بومی کشورهای هند، مالزی، اندونزی، نپال، برمه و چین است.

این پل‌های درختی یکی از جاذبه‌های گردشگری معروف ناحیه چراپونجی(Cherrapunji) و دهکده‌ی نانگریات (Nangriat) به شمار می‌روند. ظاهراً در ساخت این پل‌ها رعایت یک سری نکات و تکنیک‌ها لازم الاجراست، چرا که این منطقه یکی از مرطوب‌ترین نقاط روی کره زمین بوده و ریشه‌ی درختانی که در ساخت پل مورد استفاده قرار گرفته‌اند خیلی زود دچار پوسیدگی می‌شوند. اما به لطف این تکنیک‌های خاص، هر پل درختی دست کم ده تا پانزده سال دوام خواهد آورد. این سنت نزدیک به پانصد سال است که در این منطقه پابرجا است.

چراپونجی شهری است که در ایالت مگالایای هندوستان واقع شده و همچون دیگر نقاط این کشور پهناور، دارای چشم اندازهایی منحصر بفرد و تماشایی است. در تمام طول سال می‌توان از این نقطه دیدن کرد. فراموش نکنید این ناحیه همیشه گرم و بارانی است.